Dünyada, Kapitalizmin gelişimiyle birlikte, daha önceleri dini topluluklar olarak yaşayan bir çok topluluk milletleşmeye, milli devletler kurmaya başladılar.
Birinci dünya savaşı ve öncesinde, dünyadaki milletlerin büyük çoğunluğu milli devletlerini kurdular. Devletleşmeyen ulusların bir kısmı 2. dünya savaşında, ulusal devletlerini kurdu. 2. dünya savaşından bu yana ise, devletleşemeyen ulusların mücadeleleri devam ediyor. Bir kısmı bu süreçte milli devletlerini oluşturdu, çok az milletler ise, henüz milli devletlerini oluşturamadılar, milletleşme sürecini tamamlayamadılar.
Ne yazık ki, bu milli devletlerini kuramayan topluluklardan birisi de
Güney Azerbaycan Türkleridir.
Şimdiye kadar neden devletleşemediğimiz sorusuna çeşitli cevaplar verilebilir. Ancak en ön doğru cevap her halde şu olurdu:
Güney Azerbaycan Türklerinin, bu süreçlerde milli varlıklarının bilincine yeterince varamamış olmasıdır.
Son yüz yıllık milli mücadele tarihinde, Güney Azerbaycan Türklerinin çeşitli hamleleri, girişimleri olmasına rağmen, halkımızın milletleşme sürecinin zayıf olması nedeniyle, bu hamleler, girişimler başarıya ulaşamamıştır.
Son 20 yılda, Sovyetler Birliğinin dağılması, Azerbaycan Devletinin tam bağımsız olması, Uluslararası arenada Azerbaycan Cumhuriyetinin başarıları, Güney Azerbaycanlı aydınlarımızın mücadelesi, İran’daki İslam devletinin Fars şövenisti bir devlet olarak yüzünü daha açık ve çirkin bir şekilde göstermeleri ve başka nedenlerle, Güney Azerbaycan’daki halkımızın, milli kimliklerinin farkına varmaları, milli mücadelelerini yükseltmelerine yol açtı.
Yükselen mücadele 22 Mayıs 2006 tarihinde, tarihsel öneme sahip bir seviyeye yükseldi.
22 Mayıs 2006 Güney Azerbaycan milli mücadele tarihinde, bir dönüm noktası oldu.
İran’daki fars şövenist İslam cumhuriyeti, resmi gazetelerinden birinde, Azerbaycan Türklerine yapılan bir hakaret nedeniyle, Milletimiz, tarihinde olmadık kadar büyük bir tepki verdi. Güney Azerbaycan şehirlerinde, yüz binlerce insan, bu hakarete, tepki gösterdi, milli kimliğini ortaya koydu,
“Haray Haray Men Türkem” sloganlarıyla kendini ifade etti.
Yaşadığımız son 10 yıl, Güney Azerbaycan Milli mücadelesinin zirveye ulaşmasına neden olan olaylarla doludur. Ancak 22 Mayıs direnişi, bu mücadelelerinin doruğudur.
Bu nedenle, bu direnişe sahip çıkılmalı, mücadelemiz, daha üst seviyelere yükseltilmelidir.
Önümüzdeki süreçte, Güney Azerbaycan Mücadelesinin en önemli basamağı,
Ana Dilde eğitim hakkı için verilecek mücadele olmalıdır.
Belki, ondan önce, Güney Azerbaycan milli mücadelesinin, Azerbaycan Respublikası, Türkiye ve Hariçte yaşayan diğer soydaşlarımızca benimsenmesi daha önemli bir adım olacaktır.
Öncelikle, Türkiye’de yaşayan bizler, Azerbaycan Türkleri, (5.000.000 yakın nüfusumuzla), Güney Azerbaycan’daki milli mücadelenin önemini kavrayabilirsek, bu mücadeleye destek olabilirsek, inanın ki, Güney’de var olan ve gittikçe yükselen mücadeleye çok ciddi desteğimiz olacaktır.
Türkiye’de yaşayan soydaşlarımızdan daha çok da, Azerbaycan Respublikasında yaşayan soydaşlarımızın bu mücadeleyi görmesi ve kabul etmesi önemlidir.
50.000.000 Azerbaycan Türkü, Güney Milli Mücadelesini görmeli ve desteklemeli, o zaman, bu mücadelenin önünde hiçbir kuvvet duramayacaktır.
İzmir'de yaşayan Iğdır'lı Azeri Türklerinin kurmuş olduğu, başkanlığını Murat Gökçek arkadaşımızın yaptığı, Iğdırlılar Kültür ve Dayanışma derneği, geleneksel bahar pikniğini, 31 Mayıs günü İzmir/Sarnıç'ta gerçekleştirdi. Bu yıl 3. si yapılan pikniğe 300'den fazla hemşehrimiz katıldı.
